Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
andrikakisalekos@gmail.com
Το καθεστώς Μητσοτάκη, παρά την εξαγορά συνειδήσεων μέσω των πετσωμένων, την ουσιαστική αναστολή λειτουργίας θεσμών, τα μπαζώματα, έδειξε χθες ότι καταρρέει, ένα χρόνο μόλις μετά το “41τακατό”. Κι ας “ερμηνεύει” ο κάθε σαχλομπούρδας υπουργός του ότι το “μήνυμα των πολιτών είναι να πάμε πιο γρήγορα”. Δηλαδή, πιο γρήγορα τα νοσοκομεία ιδιωτικά, πιο γρήγορα η διάλυση της δημόσιας παιδείας, πιο γρήγορα μπαζώματα (αν κι αυτά όντως έγιναν πολύ γρήγορα).
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Όπως κι αν το ονομάσουν ή το ερμηνεύσουν, είναι ήττα και μάλιστα μεγάλη και ταχύτατη.
Αυτή είναι η μία όψη.
Η άλλη είναι ότι δε φτάνει να ηττηθεί το καθεστώς. Πρέπει κάποιος και να το κερδίσει.
Χθες αποδείχτηκε ότι οι προϋποθέσεις είναι εδώ, οι διαθέσεις όμως είναι αμφίβολο αν υπάρχουν. Δείτε τα ποσοστά, πχ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Φτάνουν περίπου στο ποσοστό της ΝΔ. Αλλά στην ελληνική πολιτική σκηνή αντί να κυριαρχεί το ευρύτερο συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας, κυριαρχούν μικρομεγαλίστικοι βερμπαλισμοί.
Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, κρατήθηκε, αν και διαλυμένος. Αισιόδοξο αυτό. Αλλά από το να είναι “νίκη Κασσελάκη” είναι μακριά.
Ναι, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πολύ πιο άσχημα, αλλά θα μπορούσαν να είναι και πολύ καλύτερα, αν ο Στέφανος δε θεωρούσε ότι η ελληνική κοινωνία έγινε μέσα σε μια νύχτα “Σουηδία” και μπορεί να δέχεται και να επιβραβεύει να βγαίνει στην εξέδρα ο (γλυκύτατος στ’ αλήθεια άνθρωπος) Τάυλερ, να αναφέρεται σ’ αυτόν στις ομιλίες του ή να βάζει στο πολιτικό προσκήνιο, ως γουστόζικο θέμα την σκυλίτσα του. Ή να συνδιαλέγεται διαρκώς με κάθε Λιάγκα.
Δεν είναι έτοιμη ακόμα η ελληνική κοινωνία, έχει ταμπού, έχει μπόλικο συντηρητισμό. Δε σπάνε σε μία μέρα όλα αυτά.
Γι αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που ασφαλώς έχει ακόμα πολλά να μάθει και να πράξει για να γίνει ο ηγέτης ενός μεγάλου κεντροαριστερού κινήματος, πρέπει να προσαρμόσει κάποιες από τις πρωτοβουλίες του. Με τον συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας, με τα πετσωμένα σε πλήρη δράση, πόσο πιθανό είναι να έχει τις ευκαιρίες να αλλάξει τη χώρα και την κοινωνία, με τόσο έντονο life style, με Τάυλερ διαρκώς στο προσκήνιο και άλλες ανάλογες συμπεριφορές;
Ναι, είναι χαρισματικός ο Στέφανος. Πείθει πολλούς, ειδικά νέους ανθρώπους. Αλλά υπάρχει και μια απόλυτα συντηρητική ελληνική κοινότητα, ακόμα και μέσα στην ίδια την Αριστερά.
Κάπου διάβασα ότι αν ο Κασσελάκης δεν ήταν ανοικτά δηλωμένος γκέι, αυτή η ελληνική συντηρητική κοινωνία θα του έδινε διπλάσια ποσοστά. Δεν αμφιβάλλω. Προφανώς δεν έχει δίκιο η συντηρητική κοινωνία. Ούτε πιστεύω ότι πρέπει ο Στέφανος να υποκριθεί, να καταπιεστεί ή να κρυφτεί. Ένα μέτρο όμως χρειάζεται. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έβγαλε ποτέ τη σύντροφό του στην εξέδρα, ούτε αναφέρθηκε σε αυτήν σε ομιλία του.
Διορθωτικές κινήσεις λοιπόν, στη δημόσια εικόνα του και πολλές πρωτοβουλίες που να δίνουν λύσεις. Δεν αρκεί να επεξεργάζεται θέσεις η ομάδα των ειδικών επιστημόνων που έχει δίπλα του. Περισσότερο χρειάζονται άμεσα πολιτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου που θα κερδίσει τον ηττημένο Μητσοτάκη.
Ένα μέτωπο που είναι ανάγκη να συγκροτηθεί για να δώσει προοπτική κυβερνησιμότητας στην ευρύτερη προοδευτική παράταξη. Με όλους εκείνους που πρέπει να πάρουν την ευθύνη τους.
Και βέβαια κυρίως είναι το ΠΑΣΟΚ ή οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που ορίζονται στον προοδευτικό χώρο. Κι εδώ, από το ΠΑΣΟΚ που έφτασε την οροφή του με Ανδρουλάκη, ακούγονται ήδη διάφορα περίεργα και μικρομεγαλίστικα. Το ότι, πχ, το ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε πρώτο κόμμα στο Ηράκλειο είναι περίπου σαν άνεμος αλλαγής που θα σαρώσει τη χώρα, μας είπε, με άλλα λόγια, μια εκ των δυο τοπικών βουλευτών του κινήματος! Δεν ξέρω ποιος έγραψε μια τέτοια δήλωση για τη βουλευτή κυρία Βατσινά, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η ίδια δεν την “είδε” Μελίνα Μερκούρη.
Υπάρχουν θεμιτοί και αθέμιτοι λόγοι που το ΠΑΣΟΚ πάει καλά στην Κρήτη και αυτό το ανεβάζει πανελλαδικά. Είναι εδώ η πατρίδα του προέδρου Νίκου και η πατρίδα πολλών εκ των υποψηφίων που διεκδίκησαν την ψήφο για τον εαυτό τους. Αλλά και οι διαλυμένες οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι εδώ. Που ποτέ δεν ήταν και σε καλύτερη κατάσταση, για να πούμε την αλήθεια. Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Αυτά τα δυο στοιχεία είναι τα θεμιτά. Εντοπιότητα προέδρου και υποψηφίων, διαλυμένος οργανωτικά ΣΥΡΙΖΑ.
Το αθέμιτο σχετίζεται με το γεγονός ότι οι αυτοδιοικητικοί της Κρήτης, περιφέρεια και δήμοι, είναι από την αρχή εκλογικά κέντρα του Ν. Ανδρουλάκη. Κομματικοί μηχανισμοί, κανονικοί. Κι αυτό δεν είναι και πολύ τίμιο. Και δεν έχει καμιά σημασία το ότι τα μέσα δε μιλούν και δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, με τον ΣΥΡΙΖΑ σε γνωστή κατάσταση και τη ΝΔ στη συνδιοίκηση της περιφέρειας ή πολλών ΟΤΑ.
Αυτοί είναι οι λόγοι που ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στο νησί και, όχι καμιά… επανάσταση που ξεκίνησε, αγαπητή κυρία Βατσινά.
Συμπερασματικά, αυτή την ώρα ο Μητσοτάκης θα ήταν ήδη στο καναβάτσο αν από την άλλη πλευρά, από την προοδευτική αντιπολίτευση υπήρχε η διάθεση να κάνουν ένα βήμα πίσω και πολλά προς μια σύγκληση ώστε να αποτελέσει παρελθόν ένα αδίστακτο καθεστώς.
Υπάρχει τέτοια διάθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ ή στον κόσμο του, σε κόσμο και στελέχη που ακολούθησαν τη Νέα Αριστερά και άλλες δυνάμεις; Ο Βαρουφάκης είπε “ναι” καθώς δήλωσε πως αναλαμβάνει και πρωτοβουλίες.
Μην κάνουμε ότι δε βλέπουμε, ένα από τα μηνύματα της χθεσινής κάλπης ήταν κι αυτό προς την προοδευτική αντιπολίτευση.
Το πήρε ή κάνει ό,τι και ο κάθε σαχλομπούρδας δίπλα στον Μητσοτάκη;
